کلاس رقص بندری
ریتم موسیقی شدت حرکات اجزای بدن و سرعت آنها را اندازه گیری کرده و منطبق با آنها به صدا در می آیند. ضربات بسیار تند چمک بندری را که توسط پاها، کمر و سرشانه ها اجرا می شود، تنها موسیقی دهل می تواند همراهی کننده آن باشد. چرا که دهل اساسا با ضربه نواخته می شود و از سوی دیگر انطباق کامل با روحیه مردانه و جنگجویانه دارد (جنسیت یافتگی آلات موسیقی)؛ و یا حرکات بسیار آرام دست های زنان در رقص که گروهی را با علایم اش به دنبال خود روان می دارد به وسیله ای از موسیقی جفتی همراه است که اولا صدایی زیر (زنانه) دارد و بسیار ظریف است و ثانیا نوایی ممتد (و نه مقطع که مخصوص مردان است) دارد که نشانه همبستگی و نماد نیروی پیوند دهنده زنانه است. زبان رقص در سطح دستوری، به عناصر تشکیل دهنده موسیقی سنتی نیز بر می گردد. زبان رقص محلی انطباق نسبتا زیادی با ژانر های مختلف و متنوع موسیقی های سنتی دارند. اینکه ژانر رقص دارای حال و هوای سنگین موسیقی سنتی است یا پاپ امروزی، نوع و ریتم رقص تغییر پیدا می کنند. یعنی هر نوعی از ژانر رقص نوعی قواعد ویژه به خود را دارد. ریتم، آهنگ و سرعت عناصر رقص و به دنبال آن همراهی آنان تابع قراردادهایی است، که بایستی در قالب ویژه ای از حکایت رقص قرار گیرند
